غذا دادن در مراسم ختم؛ آیا واجب است؟
در ایران، مراسم تشییع جنازه با توجه به آداب و رسوم هر منطقه و حتی هر طایفه متفاوت است. غذا دادن در مراسم ختم سنتی است که از دیر باز در بین مردم رایج است و جزئی از فرهنگ و همچنین تعهد و احترام به مردگان است. اکثر مردم می پرسند که آیا لازم است به همه در مراسم تدفین غذا داده شود یا خیر؟ غذا دادن در مراسم ختم؛ آیا واجب است؟
رسم غذا دادن در مراسم ختم
مراسم ترحیم در ایران رسوم به خصوصی دارد. این مراسم شامل مراسم تشییع، مراسم سوم، هفتم، چهلم و سالگرد است. در این مراسمات معمولا خانواده متوفی برای میهمانان به عنوان پذیرایی غذا سرو می کنند. اگرچه هیچ قانون و اجباری وجود ندارد، اما تهیه غذا می تواند راهی برای نشان دادن مهمان نوازی از کسانی باشد که برای احترام به عزیزان شما آمده اند و در زمان اندوه به شما آرامش می بخشند. اما این وعده غذایی از روی تکلیف و اجبار نیست و نباید باشد. چرا که داغ از دست دادن عزیز آنقدر بزرگ است که دغدغه دیگری مانند اجبار در تهیه غذا نباید به آن اضافه شود.
تهیه غذا در مراسم عزا می تواند راهی برای احترام به متوفی و احترام به خانواده و دوستان آنها باشد. این راهی است برای تشکر از کسانی که در این مراسم شرکت می کنند. اینکه آیا سرو غذا در مراسم خاکسپاری ضروری است یا نه، تا حد زیادی یک موضوع ترجیح شخصی است.
ترحیم به معنی مهربانی کردن و سلام و درود بر میت است. این مراسم ترحیم برای ارتباط و دلداری نزدیکان و حس همدردی با صاحب عزا است. امروزه رسوم غلط و اشتباهی جای خود را به رسوم دیرینه داده اند که برخی با گرفتن مراسمهای بزرگ و سرو انواع غذا مراسم ترحیم را به میهمانی های بزرگ و حتی لاکچری تبدیل میکنند.
غذا دادن در مراسم عزا در ایران ریشه در فرهنگ و سنت های قدیمی دارد و راهی است تا خانواده های داغدار با ایجاد آرامش و احترام به آن مرحوم حمایت خود را نشان بدهند. آماده‌سازی و سفارش غذا برای مراسم ترحیم و خاکسپاری معمولاً شامل غذاهای مفصلی است. معمولا در مراسم تشییع اعضای نزدیک متوفی با تهیه اقلامی مانند حلوا، خرما و نوشیدنی های قندی از میهمانان پذیرایی میکنند.
غذا دادن در مراسم ختم؛ آیا واجب است؟
امروزه غذا دادن در مراسم عزا از اهمیت زیادی برخوردار شده است که گاهی حتی در این امر زیاده روی هم میشود. غذا دادن به میهمانان نوعی خیرات محسوب میشود که باعث آسایش و همبستگی افراد داغدار میشود. به طور نمادین، این کار این درک را به همراه دارد که هیچ کس به تنهایی عزاداری نمی کند. این رسم به عنوان یادآوری مهمی عمل می کند که حتی در زمان های سخت، هنوز امید و آرامش از طریق وعده های غذایی مشترک و ارتباطات معنی دار وجود دارد.
این رسم در محیط‌های فرهنگی مختلف، از شهرهای بزرگ تا روستاها اجرا میشود. در حالی که آشپزخانه و غذا بسته به مکان ممکن است متفاوت به نظر برسند، موضوع مشترکی که این گردهمایی ها را به هم پیوند می دهد این است که غذا حس انسانیت مشترک را برمی انگیزد و به عنوان یادآوری از ارتباط ما در زمان های سخت عمل می کند.
اما باید بدانید این امر نباید باعث شود با چشم و هم چشمی صاحب عزا مجبور شود در شرایط سختی قرار بگیرد و متحمل هزینه های هنگفت برای پذیرایی و غذا دادن به میهمانان شود. رسم غذا دادن در مراسم ختم و عزا واجب نیست و هر کسی بنا به شرایط خود میتواند از کسانی که برای همدردی در مراسم ختم شرکت میکنند پذیرایی کند. این پذیرایی میتواند شامل یک پذیرایی ساده باشد و نه حتما سرو انواع غذا.
از این رو بهتر است که صاحب مراسم عزا به حد کفایت در برگزاری مراسم اقدام کند تا دیگران نیز از آنان الگو بگیرند و از زیاده روی در این گونه مراسمات بپرهیزند. برای کسانی که تصمیم به سرو غذا در مراسم ختم را دارند، وعده های غذایی سبک بسیار مناسب هستند. همچنین افزودن چند خوراکی شیرین مانند حلوا، خرما و شیرینی شربتی و… نیز رایج است.
